Η συνέπεια, η προσπάθεια, ο ζήλος και φυσικά η αγάπη για αυτό που επιλέγεις να κάνεις, είναι αυτά που συνθέτουν έναν καλό, δυνατό και επιτυχημένο αθλητή. Άλλη μια νέα αθλητική χρονιά ξεκινάει, με νέα παιδιά να αναζητούν τα…αγωνιστικά τους πατήματα, άλλα να βάζουν νέους στόχους και τους προπονητές να έχουν επιστρέψει πίσω στις ομάδες τους, έτοιμοι να στηρίξουν τους νέους σε κάθε τους βήμα. Ο Μιχάλης Τομαράς, μεγαλωμένος στο χώρο του στίβου, πρώην πρωταθλητής στο άλμα εις ύψος και πολλά χρόνια τώρα ένας έμπειρος καθηγητή φυσικής αγωγής – προπονητής της πρότυπης Ακαδημίας στίβου Atfa-, μας λέει όλα όσα θέλουμε να μάθουμε για τον στίβο, τους νέους αθλητές, τη μετάβαση από τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό αλλά και το πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθεί ένας σοβαρός αθλητής για να κατακτήσει τους στόχους του.
-Πόσο έχει αλλάξει ο στίβος από τότε που αγωνιζόσουν εσύ;
Ο στίβος έχει αλλάξει πολύ από τότε που σταμάτησα εγώ την ενεργό δράση. Δυστυχώς δεν υπάρχουν σοβαρά κίνητρα για τους αθλητές. Ακόμη και τα λίγα κίνητρα που υπάρχουν είναι για ελάχιστους ή για μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Επίσης, έχουν λιγοστέψει τα γήπεδα – λόγω έλλειψης κονδυλίων – που γίνονται οι προπονήσεις με αποτέλεσμα να μαζεύονται οι αθλητές σε δύο στάδια ,τον Άγιο Κοσμά και το ΟΑΚΑ, όπου επίσης και σε αυτά δεν έχει γίνει κάποια ανακαίνιση ή ανακατασκευή μετά το 2004 για την αναβάθμιση τους.
-Ποια είναι η πιο δυνατή σου εμπειρία που μέχρι και σήμερα τη θυμάσαι με νοσταλγία;
Δύο πολύ δυνατές εμπειρίες έχω κρατήσει χωρίς να σημαίνει ότι δεν είχα και άλλες.
Η πρώτη όταν έκανα το Πανελλήνιο το ρεκόρ των Νέων ανδρών στο άλμα εις ύψος το 2003. Ήταν πραγματικά μια μεγάλη στιγμή για μένα γιατί ενώ αυτομάτως έμενα στην ιστορία ως κάτοχος πανελληνίου ρεκόρ, παράλληλα η επίδοση μου εκείνη την περίοδο ήταν η δεύτερη καλύτερη στην Ευρώπη και μου έδινε και το εισιτήριο για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών στην Πολωνία.
Την ίδια χρονιά έρχεται και δεύτερη δυνατή εμπειρία, όπου στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πολωνίας πέρασα στον τελικό και βρέθηκα στους 9 καλύτερους άλτες του ύψους εκείνης της χρονιάς στην ηλικία 20-23 ετών.
-Αντίστοιχα, θυμάσαι τη πιο δύσκολη στιγμή σου;
Η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν έχασα την συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, καθώς ήμουν στην προ-ολυμπιακή ομάδα. Δυστυχώς αυτό συνέβη λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού δύο μήνες πριν την Ολυμπιάδα ενώ βρισκόμουν στην Κύπρο για προπονήσεις με την εθνική ομάδα.
– Όλες αυτές οι εμπειρίες σε έκαναν τον προπονητή που είσαι σήμερα. Βάζεις συχνά τον εαυτό σου στη θέση των παιδιών που τώρα «στηρίζονται» σε σένα για να κατακτήσουν τους στόχους τους;
Σίγουρα όταν κάποιος έχει βιώσει τέτοιες εμπειρίες ως πρώην πρωταθλητής, μπορεί να γνωρίζει και την ψυχολογία των αθλητών του. Κάθε τι που κάνουν οι αθλητές μου είναι σαν να το έχω κάνει εγώ πριν. Νιώθω τα συναισθήματα τους στην επιτυχία και στην αποτυχία και φυσικά τους προστατεύω όσο αφορά την διαχείριση των συναισθημάτων τους και για τις δύο καταστάσεις. Ακούγεται περίεργο αλλά η επιτυχία θέλει τρομερή διαχείριση όπως και η αποτυχία. Τα παιδιά μου προσπαθώ πάντα να τα στηρίζω και να τα συμβουλεύω γιατί γνωρίζω τον τρόπο που σκέφτονται και τα βοηθάω να βρίσκουν τον δρόμο τους και τον στόχο τους καθώς είναι πολύ εύκολο να ξεφύγουν.
– Με αφορμή τις τελευταίες επιτυχίες στο στίβο πιστεύεις ότι οι Έλληνες θεωρούνται ταλέντα σε αυτό το άθλημα;
Η Ελλάδα είχε και θα έχει ταλέντα σε διάφορα αθλήματα όπου κάποια από αυτά μπόρεσαν και βγήκαν στην επιφάνεια και πολλά περισσότερα χάθηκαν. Εννοείται πως τα παιδιά που διακρίνονται τα τελευταία χρόνια είναι εξαιρετικοί αθλητές – ταλέντα και φυσικά όχι μόνο αυτά τα παιδιά που παίρνουν μετάλλια αλλά και αυτά που συμμετέχουν σε αυτές τις μεγάλες διοργανώσεις. Το θέμα είναι πως στην Ελλάδα θέλει τύχη δυστυχώς για να μπορέσεις να συνεχίσεις ως ταλέντο και να βγεις στην επιφάνεια.
-Από ποια ηλικία μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί να προπονείται στον στίβο;
Από πάντα έλεγα και θα λέω πως ένα παιδί μπορεί να ξεκινήσει γενικά την άθληση από 3 ετών .Είμαστε και η μόνη ακαδημία στην Ελλάδα που ξεκίνησε κάτι τέτοιο και μέχρι πριν την πανδημία είχαμε πάρα πολλά τμήματα. Αν όμως θα θέλει κάποιο παιδί να αρχίσει να επιλέγει ένα άθλημα και να επικεντρώνεται σε αυτό τότε από την ηλικία των 11 χρόνων μπορεί να αρχίσει τις εξειδικευμένες προπονήσεις στο αγώνισμα που έχει κάποια έφεση.
-Ποια είναι τα δημοφιλέστερα αγωνίσματα του στίβου;
Νομίζω τα πιο δημοφιλή αθλήματα του στίβου είναι τα 100μ ,τα 200μ ,το μήκος , το επί κοντώ , και το ύψος.
– Σε ποια ηλικία διαλέγει ένα παιδί το αγώνισμα του στον στίβο;
Νομίζω πως η πιο σωστή ηλικία για να διαλέξει ένα παιδί το αγώνισμα του είναι στα 11 χρόνια του. Σε αυτη την ηλικία είναι λίγο πιο ώριμο και πιο ανεπτυγμένο ώστε και ο προπονητής αλλά και το ίδιο το παιδί να επιλέξουν σωστά μετά από διάφορα ειδικά τεστ και αθλήματα που έχει περάσει .
– Τι κάνεις σε περίπτωση που το παιδί έχει διαλέξει διαφορετικό αγώνισμα από αυτό που εσύ πιστεύεις ότι του ταιριάζει;
Αν σε περίπτωση ένα παιδί έχει επιλέξει άλλο αγώνισμα, τότε μπορεί να αλλάξει αλλά αυτό θέλει αμεσότητα. Αυτό μπορεί να έχει γίνει λόγω υπερβολικής ανάπτυξης ή μη περαιτέρω ανάπτυξης όπου δεν το βοηθάει πια στο αγώνισμα.
– Ποσό «αυστηρός» είσαι ως προπονητής; Και πόσο διαφέρει η απόδοση του κάθε αθλητή με βάση τη συνέπεια του;
Η αυστηρότητα υπάρχει αλλά με μέτρο. Δεν ξεχνάω ποτέ πως απευθύνομαι σε παιδιά και εφήβους όπου καταλαβαίνω την ηλικία τους, την ανωριμότητα τους και τα θέλω τους. Όμως θα πρέπει και εκείνα με κάποιον τρόπο να τα “ξύπνάω” και να τα μεθοδεύω και να τα εμπνέω. Επίσης, η συνέπεια για μένα είναι το πρώτο και το κύριο στις προπονήσεις. Έτσι σέβομαι περισσότερο την προσπάθεια που καταβάλλει ένα παιδί γιατί μου δείχνει πως αγαπάει αυτό που κάνει και το αναζητά με κάθε τρόπο. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν βέβαια παιδιά που δεν είναι συνεπή στις προπονήσεις, ούτε δεν δείχνουν το κατάλληλο ενδιαφέρον, οπότε κανένα από αυτά δεν με έχει δυσκολέψει.
Η συνέπεια παίζει τεράστιο ρόλο στην απόδοση ενός παιδιού. Οσο ταλέντο και να είναι ένα παιδί, κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα που θα μείνει πίσω από κάποιον αθλητή που είχε τα μισά προσόντα αλλά δούλευε πολύ. Είμαι απόλυτα σίγουρος για την θετική πορεία του κάθε αθλητή μου που ειναι συνεπής. Δυστυχώς αν θέλει κάποιος να προχωρήσει και να εξελίξει αυτό που κάνει είτε στον αθλητισμό είτε στην δουλειά, είτε οπουδήποτε πρέπει να είναι συνεπής και παράλληλα να προσπαθεί όσο πολύ μπορεί.
– Ποιο είναι το ημερήσιο πρόγραμμα ενός αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό;
Εξαρτάται αρχικά από την ηλικία. Αν είναι έφηβος τότε απλώς πρέπει να βρίσκεται καθημερινά στις προπονήσεις για σίγουρα 5-6 ημέρες την εβδομάδα για 2.5 – 3 ώρες. Θα πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο διατροφολόγιο και να προσπαθεί να κοιμάται σίγουρα ένα οκτάωρο καθημερινά ώστε να ξεκουράζεται και μυϊκά και σωματικά. Αν μιλάμε όμως για έναν αθλητή που δεν έχει τις υποχρεώσεις του σχολείου σίγουρα θα πρέπει να αφιερώνει 4-5 ώρες στο γήπεδο πρωί και βράδυ συνολικά. Η διατροφή του να είναι τέτοια όλη την ημέρα ώστε να παίρνει σωστά τις βιταμίνες του από το φαγητό του( πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό κ.λ.π) .Θα πρέπει να ξεκουράζεται περισσότερες ώρες και να μην σπαταλάει ενέργεια άσκοπα πέρα από την προπόνηση του. Εννοείται πως θα πρέπει να διασκεδάζει σε φυσιολογικά πλαίσια και όχι με υπερβολές. Δεν χρειάζεται να υπάρχουν υπερβολές που γίνονται γενικά από τους νέους. Σίγουρα κάποια στιγμή θα ξενυχτίσει ως νέος όμως αυτό θα πρέπει να έχει μέτρο δηλαδή 1-2 φορές τον μήνα. Σημαντικό είναι επίσης να πηγαίνει εκδρομές κάποια σ.κ ώστε να ξεχνιέται και να γεμίζει μπαταρίες το μυαλό του και το σώμα του καθώς αυτό που κάνει στην ζωή του είναι πολύ απαιτητικό και πολλές φορές μονότονο .Έτσι θα πρέπει να ξεφεύγει και λίγο ώστε να γυρνάει με όρεξη στο δύσκολο πρόγραμμα του. Γενικά θεωρώ πως ένα πρωταθλητής πρέπει να έχει μέτρο. Να τα κάνει όλα με μέτρο. Σίγουρα απαιτεί πολλές θυσίες αλλά το σημαντικό είναι να μην στερηθεί πολλά πράγματα διότι αυτό μπορεί να φέρει και αντίθετα αποτελέσματα.
-Πόσο εύκολο είναι να περάσει ένα παιδί απο τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό;
Ο πρωταθλητισμός είναι ένας δύσκολος δρόμος που θέλει αφοσίωση, θυσίες, πολύ χρόνο και τρομερή συνέπεια. Όταν ένα παιδί στα 13-14 χρόνια του προχωρήσει σε μια διαδικασία πιο σοβαρής προπόνησης από αυτήν που έκανε, πρωτίστως χρειάζεται υποστήριξη από τους γονείς ,από τον προπονητή που θα το αναλάβει και επίσης ένα σωστό μέρος να μπορεί να προπονηθεί. Να μην ξεχάσουμε και σε αυτό το σημείο πως χρειάζονται και οι κατάλληλοι πόροι για να συνεχίσει χωρίς εμπόδια. Αν λοιπόν κάτσουμε και σκεφτούμε όλα τα παραπάνω σίγουρα θα αναρωτηθούμε πως δεν μπορούν να γίνουν όλα αυτά ή αν μπορούν τότε σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Είναι δύσκολος ο πρωταθλητισμός στην Ελλάδα διότι δεν υπάρχει ένα σωστό πλαίσιο υποστήριξης από την κοινωνία, ούτε κίνητρα. Η ομοσπονδία μας καταβάλει τα μέγιστα για να γίνουν μόνο τα απλά πράγματα. Τα παιδιά επίσης λόγω φόρτου εργασίας από το σχολείο δεν έχουν άνεση χρόνου και τέλος οι γονείς προσπαθούν και εκείνοι όσο μπορούν να αφιερώσουν λίγο χρόνο και για το παιδί τους μετά από ένα πολύ κουραστικό πρόγραμμα που έχουν. Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν είναι εύκολο όταν φτάσουν τα παιδιά στα 16-17 χρόνια τους να συνεχίσουν τον πρωταθλητισμό.
-Ποσό εύκολο είναι να περάσει ένα παιδί απο τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό;
Συνήθως ο πρωταθλητισμός σε βρίσκει. Οταν ένας αθλητής έχει πολλές δυνατότητες και είναι τυπικός στις απαιτήσεις των προπονήσεων , προσπαθεί και δουλεύει πολύ τότε συνήθως έρχονται θετικά αποτελέσματα σε αγώνες. Αυτά τα αποτελέσματα του δίνουν τη δύναμη να συνεχίσει και να αφιερώνει ακόμη περισσότερο χρόνο στο άθλημα του αλλά και περισσότερη αφοσίωση. Σιγά σιγά όλη αυτή η διαδικασία γίνεται αναγκαία, καθώς αρχίζουν να θέτονται μεγαλύτεροι στόχοι από τον προπονητή του αλλά και τον ίδιο. Με αυτό τον τρόπο ο αθλητής ήδη έχει μπει σε ένα πρόγραμμα πρωταθλητισμού και διαχωρίζεται και ξεφεύγει από τον απλό αθλητισμό.
-Πως διαχειρίζεσαι τον αθλητή σου έπειτα από μια επιτυχία και αντίστοιχα έπειτα απο μια αποτυχία;
Αρχικά η σχέση που υπάρχει μεταξύ ενός προπονητή με τον αθλητή του και το αντίστροφο είναι πολύ δυνατή. Κάθε δυνατή σχέση λοιπόν βασίζεται σε αλληλοσεβασμό σε ειλικρίνεια σε κατανόηση και σε μια σωστή διαχείριση των όποιων συναισθημάτων υπάρχουν και από τους δύο. Συγκεκριμένα λοιπόν θεωρώ πως η συζήτηση είναι η λέξη κλειδί. Μετά από τους αγώνες που μπορεί να έχουν είτε θετικό είτε αρνητικό αποτέλεσμα είναι αναγκαίο να γίνεται συζήτηση. Είναι πολύ σημαντικό να βγαίνει ένα συμπέρασμα από την καλή ή την κακή εμφάνιση που είχε ο αθλητής. Αυτό βοηθάει και τους δύο ώστε να μπορούν να σχηματίσουν έναν δρόμο για ακόμη περισσότερες επιτυχίες και επίσης για την αποφυγή λαθών που μπορεί να έγιναν. Το μεγαλύτερο λοιπόν όπλο ενός προπονητή είναι η συζήτηση και η ανάλυση του αγώνα με τον αθλητή του. Ακόμη και όταν έχει έρθει μεγάλη επιτυχία η συζήτηση πρέπει να γίνει. Πολλές φορές η επιτυχία μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από μια αποτυχία. Η διαχείριση μιας επιτυχίας μπορεί να γίνει πιο δύσκολη από μια αποτυχία. Κάποιοι αθλητές με την μεγάλη επιτυχία μπορεί να επαναπαυθούν, ενώ με μια αποτυχία συνεχίζουν να προσπαθούν μέχρι να έρθει το αποτέλεσμα. Ο ρόλος του προπονητή είναι να βρίσκεται κοντά του ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα, είτε να τον προσγειώνει, είτε να τον απογειώνει ανάλογα και την περίσταση.
–Κλείνει 10 χρόνια φέτος η ακαδημία Atfa και ξεκινάει η νέα σεζόν με νέα όνειρα και στόχους.
Η Πρότυπη Ακαδημία στίβου Atfa μετράει 10 χρόνια από την δημιουργία της και ήδη βρίσκεται στους 6 καλύτερους συλλόγους της Αττικής σύμφωνα και με την τελευταία αξιολόγηση που έχει γίνει από τον ΣΕΓΑΣ.
Ευχόμαστε όλη η οικογένεια της Α.Τ.Φ.Α να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε αθλητές μέσα από τις ακαδημίες μας 6-16 χρόνων) αλλά και πρωταθλητές μέσα από τα αγωνιστικά μας τμήματα.
Τέλος καλούμε όσα παιδιά και ενήλικες θέλουν να γυμναστούν στο Ολυμπιακό Στάδιο να έρθουν να δοκιμάσουν τις προπονήσεις μας.
WhatsApp us