Η Πρότυπη Ακαδημία Στίβου Atfa θέλοντας και μόνο να ενημερώσει , παραθέτει το παρακάτω άρθρο ώστε να βοηθήσει στην σωστή πληροφόρηση Γονείς και παιδιά.
Το θέμα του εμβολιασμού έχει απασχολήσει σε παγκόσμια κλίμακα τους γονείς. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι γνώμες και οι μελέτες στην ιατρική βιβλιογραφία οι οποίες αναφέρουν αποτυχία της προστασίας και πλήθος σοβαρών παρενεργειών. Από την άλλη πλευρά ο εμβολιασμός προφυλάσσει και αναμφίβολα μειώνει τον πολλαπλασιασμό των επιδημιών. Ο εμβολιασμός είναι ο λόγος που έχουν σωθεί πολλές ζωές παιδιών σε παγκοσμίως.
Σε πολλαπλές συζητήσεις έχουν πράγματι δημιουργηθεί δύο στρατόπεδα υπέρ και κατά του εμβολιασμού των παιδιών. Εδώ θα σας παρουσιάσουμε περιληπτικά ορισμένες πληροφορίες και από τις δύο πλευρές που ο τελικός τους στόχος είναι κοινός.
Να προστατευτεί η υγεία των παιδιών μας.
Η προστασία του νεογέννητου
Το νεογέννητο ζει σε κατάσταση «χαμηλής άμυνας», όσο αφορά το ανοσοποιητικό του σύστημα, για να μπορεί να συνυπάρξει με την μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης . Αμέσως μετά την γέννησή του, το μωρό σας έρχεται ξαφνικά όμως σε επαφή με εκατομμύρια μικροοργανισμούς.
Για να προστατευτούν από τυχόν μολύνσεις, τα νεογέννητα μωρά κληρονομούν αντισώματα από τις μητέρες τους σε δύο στάδια: 1) Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης 2) κατά τη διάρκεια του θηλασμού. Παράλληλα δημιουργούν δικά τους αντισώματα.
Ο βαθμός της προστασίας αυτής αρχίζει να μειώνεται περίπου μετά τους έξη πρώτους μήνες. Το ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού, χρειάζεται περίπου ένα χρόνο για να μπορεί από μόνο του να παράγει αρκετά αντισώματα και να προστατεύει αποτελεσματικά τον οργανισμό από μολύνσεις. Στην ηλικία του ενός έτους έχει αναπτύξει κανονικά επίπεδα των πρώτων αντισωμάτων. Χρειάζεται όμως να φτάσει στην ηλικία των 4 ετών για να αποκτήσει πλήρη επίπεδα αντισωμάτων.
Πως λειτουργεί ένα εμβόλιο;
Ο σκοπός των εμβολίων είναι να μιμηθούν την πραγματική νόσο. Έτσι το εμβόλιο περιέχει μικρό τμήμα του μικροβίου ή του ιού ή μικρές ποσότητες ουσιών που παράγουν τα μικρόβια. Στα εμβόλια γίνεται ειδική επεξεργασία ώστε να μην μπορούν να προκαλέσουν νόσο ή αν προκαλούν (σπάνια τα «ζωντανά» εμβόλια) αυτή είναι πολύ ελαφριά. Αντίθετα, βοηθούν τον οργανισμό να παράγει αντισώματα τα οποία θα καταπολεμήσουν το μικρόβιο σε επόμενη επαφή.
Πολλοί υποστηρίζουν όμως ότι τα εμβόλια χορηγούνται από πολύ νωρίς στη ζωή του μωρού. Με την ένεση του εμβολίου παρακάμπτεται π.χ. ο πρώτος βιολογικός φραγμός: Οι βλεννογόνοι του αναπνευστικού και του πεπτικού οι οποίοι παράγουν αντισώματα και δημιουργούν έτσι την φυσική ανοσία. Η φυσική μόλυνση (αρρώστια χωρίς εμβολιασμό) έχει ποιοτική διαφορά.
Η αποτελεσματικότητα ενός εμβολίου εξαρτάται από την διαφορετικότητα του κάθε οργανισμού. Δεν αντιδρούν όλοι οι οργανισμοί με τον ίδιο τρόπο στον ίδιο υιό. Γι’ αυτό και σε περίπτωση που νοσήσουν δύο εμβολιασμένα άτομα από την ίδια παιδική ασθένεια δεν θα έχουν συμπτώματα στην ίδια ένταση – έκταση.
Ορισμένες φορές οι αρρώστιες εκδηλώνονται είτε το παιδί έχει εμβολιαστεί είτε όχι. Ο αριθμός των παιδιών αυτών είναι πολύ μικρός και ιατρικές μελέτες δείχνουν στην περίπτωση αυτή ότι η αρρώστια περνιέται ποιο ελαφριά από ότι αν δεν είχε εμβολιαστεί το παιδί.
Υπάρχουν μελέτες που αναφέρουν αποτυχία προστασίας από τα εμβόλια αλλά και πλήθος σοβαρών παρενεργειών. Πριν μερικά χρόνια ο Υπουργός Υγείας της Γαλλίας Bernard Kouchner απέσυρε το εμβόλιο ηπατίτιδας Β γιατί υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι το εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει νευρολογικές διαταραχές και ειδικότερα σκλήρυνση κατά Πλάκας.
Eίναι λοιπόν όλα απαράιτητα;
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) ανακοίνωσε για παράδειγμα πως από το 1980 δεν ξαναεμφανίστηκε παγκόσμια πουθενά ούτε ένα κρούσμα ευλογιάς οπότε δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος μόλυνσης από κανένα και επομένως το εμβόλιο δεν χρειάζεται.
Τρεις αναπτυγμένες χώρες, η Μεγάλη Βρετανία, η Σουηδία και η Ιαπωνία ελάττωσαν τον εμβολιασμό για τον κοκίτη από φόβο για το εμβόλιο. Τα αποτελέσματα ήταν δραματικά και άμεσα. Στην Μεγάλη Βρετανία μείωση των εμβολιασμών το 1974 είχε σαν αποτέλεσμα επιδημία κοκίτη με πάνω από 100.000 κρούσματα και 36 θανάτους. Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα και στις άλλες δύο χώρες. Στην Ελλάδα υπήρξαν δύο μεγάλες επιδημίες ιλαράς με θανάτους τα τελευταία χρόνια (η 2η ήταν το καλοκαίρι του 1996).
Οι εμβολιασμοί λοιπόν είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και οικονομικά μέτρα που εφαρμόστηκαν για να βελτιώσουν το επίπεδο υγείας τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων.
Άλλες ασθένειες, έχουν εξαλειφθεί με την βοήθεια των εμβολίων από συγκεκριμένες χώρες ή και ηπείρους (όπως η πολιομυελίτιδα από την Αμερική και την Ευρώπη), ενώ υπάρχουν ακόμη σε άλλες (για παράδειγμα στην Αφρική και την Ασία), έτσι ώστε να χρειαζόμαστε το εμβόλιο μόνο όταν ταξιδεύουμε σε χώρα όπου υπάρχει ο κίνδυνος μόλυνσης.
Τι λέει η Ομοιοπαθητική Ιατρική;
H Ομοιοπαθητική Ιατρική δεν είναι κάθετα αντίθετη στους εμβολιασμούς, ως προς την αρχή τους, αλλά ως προς την μέθοδο και τον τρόπο που πρέπει να γίνονται. Πρέπει π.χ. να παίρνεται υπ’ όψη η ιδιοσυγκρασία των ασθενών, και οι κατά τόπους περιβαλλοντικοί παράγοντες.
<li >Να αποφεύγουμε τον εμβολιασμό κατά το πρώτο έτος της ζωής.<li >Να βλέπουμε το παιδί μετά το πρώτο έτος και τότε να αποφασίζουμε αν θα εμβολιαστεί και ποια εμβόλια θα κάνει.
Να παίρνουμε υπ’ όψη μας την πιθανή ζημία σε σχέση με το όφελος και κάθε περίπτωση να εξετάζεται ξεχωριστά.
Μερικά εμβόλια μπορεί να μην γίνουν καθόλου (Ηπατίτιδας, τετάνου, κοκίτη, M.M.R., ανεμοευλογιά.)
<li >Να γίνεται ο εμβολιασμός όταν το παιδί είναι για τρεις μήνες απόλυτα υγιές. <li >Όχι πολλά εμβόλια μαζί. <li >Καθυστέρηση επανεμβολιασμου σε περίπτωση υποψίας παρενεργειών. <li >Σε περίπτωση νευρολογικής διαταραχής (υποτονία – αργή ανάπτυξη) αναβολή εμβολιασμού. <li >Σε περίπτωση ανεπιθύμητων ενεργειών από τον εμβολιασμό οπωσδήποτε ομοιοπαθητική θεραπεία.
Πηγή: Dr. Chain Rosenthal (Διευθυντής της Ισραηλινής Σχολής Ομοιοπαθητικής)
Ποιά εμβόλια είναι στο Εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού
1. Εμβόλιο Διφθερίτιδας-κοκκύτη-τετάνου (DTaP)
Προστατεύει από τις αντίστοιχες 3 ασθένειες. Χορηγείται από την ηλικία των 2 μηνών και χρειάζονται επαναληπτικές δόσεις. Η Διφθερίτιδα προκαλεί εικόνα σαν της αμυγδαλίτιδας με ήπιο πυρετό που στην συνέχεια όμως εξελίσσεται σε βαριά νόσηση με επιπλοκές, κυρίως από το καρδιαγγειακό σύστημα.
Ο Τέτανος είναι νόσος που προσβάλει το νευρικό σύστημα με έντονες κεφαλαλγίες, ευερεθιστότητα, δυσκαμψία, και στην συνέχεια μυϊκούς σπασμούς.
Ο Κοκκύτης προκαλεί έντονες κρίσεις βήχα, πνευμονία, σπασμούς και εγκεφαλίτιδα.
2. Εμβόλιο κατά της πολυομελίτιδας (IPV)
Προστατεύει από τον αντίστοιχο ιό που προσβάλει το νευρικό σύστημα και προκαλεί παραλύσεις των μυών. Χορηγείται επίσης από την ηλικία των 2 μηνών.
3. Εμβόλιο κατά της αιμόφυλου ινφλουέντζας.
Προστατεύει από το συγκεκριμένο μικρόβιο που προκαλεί μηνιγγίτιδα, πνευμονία, ωτίτιδα, μικροβιαιμία (μόλυνση του αίματος). Χορηγείται από την ηλικία των 2 μηνών και χρειάζονται επαναληπτικές δόσεις.
4. Εμβόλιο κατά του μηνιγγιτιδόκοκκου C (MCC)
Προφυλάσσει από την μηνιγγίτιδα από το συγκεκριμένο μικρόβιο, αλλά μόνο του τύπου C. Ο τύπος αυτός προκαλεί βαριές μηνιγγίτιδες. Χορηγείται από την ηλικία των 2 μηνών και χρειάζονται επαναληπτικές δόσεις.
5. Εμβόλιο κατά του πνευμονιόκοκκου (PCV)
Το μικρόβιο αυτό προκαλεί βαριά μηνιγγίτιδα, πνευμονία, ωτίτιδα, μικροβιαιμία (μόλυνση του αίματος). Χορηγείται από την βρεφική ηλικία, χρειάζονται επαναληπτικές δόσεις.
6. Εμβόλιο κατά της ιλαράς, παρωτίτιδας, ερυθράς (MMR)
Η Ιλαρά είναι μεταδοτική ασθένεια, με εξάνθημα, υπερπυρεξία, ρινική καταροή. Προκαλεί συχνά ωτίτιδες και πνευμονίες, ενώ σπανιότερα μπορεί να προκαλέσει εγκεφαλίτιδα.
Η Παρωτίτιδα εμφανίζεται με πυρετό, κεφαλαλγία και οίδημα κάτω από το αυτί, ενώ είναι πολύ συχνό αίτιο μηνιγγίτιδας.
Στη δασκάλα οφείλουμε να δείχνουμε το σεβασμό που περιμένουμε να δείξει στο παιδί μας
Ο Κόλιν Φάρελ μιλά για τα πρώτα βήματα του γιού του που πάσχει από Σύνδρομο Άνγκελμαν
«Όλα θα πάνε καλά» – Αφιερωμένο στη μητέρα που στέλνει το πρώτο της παιδί στο σχολείο
Προηγούμενο
Επόμενο
Η Ερυθρά, είναι ήπια νόσος με εξάνθημα και πυρετό. Αν προσβάλει την έγκυο προκαλέι σοβαρές βλάβες στο έμβρυο.
7. Εμβόλιο κατά της Ηπατίτιδας Β
Η νόσος εάν χρονίσει μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή του ήπατος. Εάν η μητέρα είναι φορέας του ιού της ηπατίτιδας Β, τότε το εμβόλιο πρέπει να γίνεται αμέσως μετά την γέννηση του παιδιού μαζί με μια ειδική ουσία που προφυλάσσει άμεσα και λέγεται ανοσοσφαιρίνη.
8. Εμβόλιο κατά της Ηπατίτιδας Α
Χορηγείται σε όποιον θέλει να προστατευτεί από το νόσημα ή έχει υψηλό κίνδυνο να νοσήσει. Έχει άδεια από ηλικίες 2 χρονών και πάνω.
9. Εμβόλιο Ανεμοβλογιάς (Var)
Πρέπει να γίνεται μετά τον 13ο -15ο μήνα ζωής. Η ανεμοβλογιά είναι πολύ μεταδοτική λοίμωξη με πυρετό και εξανθήματα. Μπορεί αυτά τα εξανθήματα να επιμολυνθούν με συνέπεια λοιμώξεις δέρματος.
Τι είναι τα πολυδύναμα εμβόλια
Σκευάσματα που περιέχουν πολλά εμβόλια σε μία σύριγγα. Με μια ένεση το άτομο προφυλάσσεται από πολλές λοιμώξεις συγχρόνως.
Συνιστώμενα εμβόλια
(Πηγή: Department of Hygiene and Epidemiology of the University of Athens Medical School)
Τα συνιστώμενα εμβόλια εξαρτώνται από την ισoρρoπία μεταξύ του κινδύνου που αναμένεται από την αρρώστια ή τo εμβόλιο και της ωφέλειας που προκύπτει από τoν εμβoλιασμό. Η ισoρρoπία ελέγχεται συνεχώς για να τρoπoπoιείται ανάλoγα με τις διαχρoνικές εξελίξεις του νοσήματος και τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας.
Για παράδειγμα, σε χώρες, όπως η Σουηδία, οι ΗΠΑ κ.α., που δεν σημειώνονται πια αυτόχθονα κρούσματα πολιομυελίτιδας, η πολιτική εμβολιασμού με ζώντες εξασθενημένους ιούς (Sabin) μεταβλήθηκε σταδιακά υπέρ της χορήγησης του εμβολίου με αδρανοποιημένους ιούς (Salk), ώστε να μειωθεί ο μικρός, αλλά υπαρκτός, κίνδυνος παραλυτικής πολιομυελίτιδας μετά τον εμβολιασμό.
Πληρoφορίες σχετικά με τo σχήμα εμβoλιασμών στη χώρα μας παρέχoνται από ειδικές εγκυκλίoυς του Υπoυργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Σε γενικές γραμμές, τo συνιστώμενο («υποχρεωτικό») σχήμα εμβoλιασμών ακoλoυθεί τις oδηγίες της Επιτρoπής για τα Λoιμώδη Νoσήματα της Αμερικανικής Παιδιατρικής Εταιρίας.
Η επιλoγή της κατάλληλης ηλικίας για εμβολιασμό
(Πηγή: Department of Hygiene and Epidemiology of the University of Athens Medical School)
Η επιλoγή της κατάλληλης για εμβολιασμό ηλικίας εξαρτάται από την ικανότητα τoυ oργανισμού για ανoσoλoγική απάντηση, καθώς και από την πιθανότητα μόλυνσης του επίνοσου ατόμου και αντανακλάται στις διαφοροποιήσεις που παρουσιάζουν τα εμβoλιαστικά σχήματα, τα οποία χρησιμoπoιoύν oι διάφορες χώρες. Οι διαφoρές αυτές εξαρτώνται και από την εμβoλιαστική πολιτική πoυ ακoλoυθεί η κάθε χώρα.
Για παράδειγμα, στον εμβολιασμό της ερυθράς οι ΗΠΑ συνήθιζαν να δίνoυν βάρος στην εμβoλιαστική κάλυψη των παιδιών της πρoσχoλικής ηλικίας καθώς και στην ανίχνευση και εμβoλιασμό επίνoσων εφήβων, μαθητών κoλλεγίων και ιατρικού πρoσωπικoύ ιδρυματικής περίθαλψης.
Αντιθέτως, στη Μ. Βρετανία η υποδεικνυόμενη πoλιτική αφορούσε εμβoλιασμό των εφήβων κοριτσιών ώστε να προφυλαχθούν από τη νόσo κατά την αναπαραγωγική ηλικία. Η πoλιτική αυτή όμως στην ουσία διαιώνιζε τη διασπoρά και την κυκλoφορία τoυ ιoύ, αφoύ δεν διασφάλιζε την έμμεση πρoστασία των ανεμβoλίαστων ατόμων με τo μηχανισμό της συλλoγικής ανoσίας.
Στη συνέχεια, και οι δύο πολιτικές αναθεωρήθηκαν, όταν επιβεβαιώθηκε ότι ο εμβολιασμός για την ερυθρά, όπως και για την ιλαρά και παρωτίτιδα δεν παρέχει ισόβια ανοσία, αλλά χρειάζεται να γίνεται τόσο ο εμβολιασμός στην ηλικία των 15 μηνών όσο και αναμνηστική δόση του εμβολίου αργότερα.
Είναι τα εμβόλια υποχρεωτικά απο το νόμο;
Ως προς την υποχρέωση εμβολιασμού παιδιών η νομοθεσία μας περιέχει πολλές και ανομοιογενείς μεταξύ τους διατάξεις. Άλλες οι υποχρεώσεις των γονέων βρεφών, άλλες οι υποχρεώσεις των γονέων νηπίων, άλλες οι υποχρεώσεις των γονέων εφήβων και άλλες οι υποχρεώσεις των γονέων παιδιών που έχουν ασθενήσει ή έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κλπ.
Για ορισμένες ασθένειες προβλέπεται υποχρεωτικός εμβολιασμός.
Π.χ. ένα απόσπασμα απο το άρθρο 7 περί αντιφυματικού εμβολιασμού του Ν. 4053 της 9/15 Ιουνίου 1960
Υπόκεινται εις υποχρεωτικόν εμβολιασμόν δι’αντιφυματικού εμβολίου άτομα μέχρις ηλικίας 25 ετών, περιλαμβανόμενα εις τας κάτωθι κατηγορίας, εφ’ όσον ήθελον εμφανίσει αρνητικάς φυματιοαντιδράσεις:
Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν εκτελείται επί των ατόμων, τα οποία παρουσιάζουν μίαν των ιατρικών αντενδείξεων των καθοριζομένων εν αποφάσει του Υπουργού Κοινων. Προνοίας, εκδιδομένην μετά σύμφωνον γνώμην του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Αντιφυματικού Αγώνος.
Αντιθέτως για την διφθερίτιδα προβλέπονται αυστηρές ποινές για τους γιατρούς και για τους γονείς μέχρι και του ποσού των 30.000 Ευρώ.
Πάντως στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ουδεμία ποινή έχει επιβληθεί.
Επίλογος
Τα επιτυχή εμβoλιαστικά προγράμματα έχουν το τίμημά τους, υπό την έννoια ότι έχoυν εξαφανίσει τα αρνητικά πρότυπα της αρρώστιας και των επιπλoκών της από τη μνήμη των νεαρών γονιών με συνέπεια να υπoεκτιμάται o κίνδυνος όταν πρόκειται να αποφασίσουν ποιους εμβoλιασμoύς θα δεχθούν να γίνoυν στο παιδί τoυς.
Όπως αναφέρθηκε, «Τα συνιστώμενα εμβόλια εξαρτώνται από την ισoρρoπία μεταξύ του κινδύνου που αναμένεται από την αρρώστια ή τo εμβόλιο και της ωφέλειας που προκύπτει από τoν εμβoλιαστό».Έτσι λοιπόν αξίζει τον κόπο και είναι δικαίωμά σας, να συζητήσετε μαζί με τον γιατρό σας για τις λεπτομέρειες του εμβολιασμού και πως μπορείτε να αποφύγετε να «επιβαρύνετε» το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού σας.
Πηγή : paidorama.com
WhatsApp us